Voor de eerste nacht in Amerika heb ik verrassend goed geslapen. Om 20.00 uur hield ik het niet meer vol en dankzij de Nyquil viel ik meteen in slaap. Ik ben een paar keer even wakker geweest, maar het uitgehouden tot 06.00 uur. Toch mooi 10 uur geslapen, beat the jetlag, check! Gelukkig is de buikpijn ook verdwenen. De wifi deed het goed vanmorgen, dus even facebook gecheckt. Om 07.30 uur beneden gaan ontbijten. Het was eenvoudig maar prima. Ik heb genoten van een appelbroodje, een halve blueberry muffin, een banaan en een kopje thee.

Rond 08.00 uur uitgecheckt en richting het visitors center van Olympic National Park gereden. Ik wilde graag weten of Hurricane Ridge geopend was, want op de website die ik de laatste dagen heb bijgehouden, kwam steeds naar voren dat de weg nog dicht was. Het zonnetje schijnt inmiddels heerlijk en na een fijn ritje bereik ik het visitors center. Een aardige mevrouw vertelde dat Hurricane Ridge Road geopend was. De trails waren door de sneeuw nog niet toegankelijk, maar je kon wel wandelen over Hurricane Hill Road. Dat deel van de weg is nog gesloten voor auto’s waardoor je er veilig kunt wandelen. Ze zei ook dat er veel herten langs de weg stonden, dus ik ben benieuwd. Ik koop hier nog snel een boekenlegger en een magneetje en dan kan de rit naar boven beginnen. De rit naar boven is echt schitterend mooi. Onderweg 1 hert gezien langs de weg die lekker aan het grazen was. Eenmaal boven aangekomen (hier staat weer een visitors center) heb je een schitterend uitzicht over de Olympic Mountains. Er ligt nog heel veel sneeuw maar de parkeerplaats en de wegen zijn heel goed schoongemaakt. Echt koud is het niet en er schijnt een lekker zonnetje. Al wandelend loop ik Hurricane Hill Road op. Ik liep continue naar beneden, maar… dit moet je natuurlijk straks ook weer naar boven lopen… slik! Onderweg passeerde een ranger die zei dat een klein deel van de trail open was. Maar ongeveer halverwege de weg besloot ik toch om te keren. Ik moest immers die berg ook nog oplopen en ik was al dik een half uur aan het afdalen. Onderweg nog mooie foto’s gemaakt en uiteraard ook in de sneeuw gestaan. De uitzichten over Juan de Fuca en Canada waren schitterend. De weg was erg zwaar en ik moest een paar keer stoppen om op adem te komen. Maar I made it! In het visitors center nog even wezen plassen en het winkeltje bezocht. Ze hebben erg leuke spullen maar het is echt knetterduur. Uiteindelijk alleen een mooie ansichtkaart gekocht voor in mijn dagboekje. Hierna weer terug naar de auto gelopen en weer afgedaald.

De volgende stop is Lake Crescent. Wat is het hier schitterend! Bij Storm King Ranger Station de auto geparkeerd. Vanaf hier wil ik een hike maken naar Marymere Falls. Deze wandeling is ongeveer 3 kilometer, dwars door het bos naar een mooie waterval. Het is echt een prachtige wandeling. Bij de waterval vraag ik een meneer een foto van me te maken. Dit doet hij netjes alleen staat de waterval er niet op, haha, laat dit nou juist de bedoeling zijn geweest. Maarja dan maar een selfie. Ik probeer ik mijn statief uit en maak ik grappige foto’s van mezelf in het bos. Alles voor een leuke foto!
Daarna ben ik teruggereden naar Port Angeles en een rondje Walmart gedaan. Dit keer op mijn gemak rondgekeken. Ik scoor 2 korte broeken en een Twilight dvd. Hopelijk tref ik nog ergens een kamer met een dvd speler, want ik heb wel zin gekregen om de film te kijken. Zo niet dan breng ik hem aan het eind van de reis weer terug, want regio 1 dvd’s kun je in Europa niet afspelen. Mijn motel in Port Angeles heet Uptown Inn. Het is een standaard motel waarbij je de auto voor de deur kunt parkeren. Het is een kleine kamer, maar wederom netjes en schoon dus helemaal prima . Even gerust en social media gecheckt en toen richting downtown gelopen. Ik ben even wezen kijken bij de ferry naar Canada. Ik wilde graag eten bij Bella Italia. Dit moet zogenaamd het Italiaanse restaurant uit de film Twilight zijn waar Bella en Edward voor het eerst uit eten gaan. En inderdaad, Bella’s mushroom ravioli staat op de kaart. Ik kies voor antipasti en een glaasje Pinot Grigio. Voor het eerst alleen uit eten viel me mee, maar eigenlijk vond ik het het geld niet echt waard ($ 27 vandaag). Uit eten doe ik ook voor de gezelligheid en dat ik alleen eten niet echt. Dan liever een goedkoper alternatief en mijn geld aan andere dingen besteden. Na het eten chill ik lekker op mijn kamer met de tv aan.

Kilometerstand begin: 7056 mijl
Kilometerstand einde: 7214 mijl
Totaal: 158 mijl (254 kilometer)
Gelopen: 9, 65 kilometer